Streetlogic

Over zijn werk:

“Op zoek naar de balans tussen theatraliteit en realiteit maak (en ensceneer) ik fotografische documenten. Hierin neem ik de alledaagse situatie niet aan als vanzelfsprekend. Ik ga op zoek naar dat wat ik ervaar als onwerkelijk, absurd of soms zelfs geestig in de bestaande (georganiseerde) sociale structuren. Een portret, landschap of stilleven zie ik hierbij als gelijkwaardig en benader ik dan ook op dezelfde wijze waarbij zowel vorm als omgeving een belangrijke rol spelen. Ondanks dat esthetiek geen drijfveer is om het werk te maken, speelt het weldegelijk een belangrijke rol in mijn werk. Door de enscenering van objecten die ik op locatie vind, wil ik de schoonheid van absurditeit benadrukken. Zo toon ik een andere blik op de werkelijkheid. 

Ik begin een project over het algemeen met het documenteren van een bepaald gebied. Ik verzamel beelden of objecten uit een omgeving of situatie en gebruik deze als grondslag om er een nieuw document mee te maken. Dit kan zijn door de aangetroffen objecten te herplaatsen, of er een balans-act/installatie van te maken. Hiermee laat ik een bevreemdende situatie ontstaan met referenties naar een omgeving. Het is voor mij niet belangrijk om een kritisch waardeoordeel te geven over hoe er omgegaan moet worden met een omgeving, maar juist om het unieke ervan uit te lichten en te tonen.”

Over Streetlogic:

“In het project Streetlogic heb ik de herplaatsing van objecten overgelaten aan anderen, bijvoorbeeld doordat omwonenden spullen die niet meer worden gebruikt op straat plaatsen. Hierdoor ontstaat er een enscenering binnen een stadslandschap. De georganiseerdheid van de urbane structuur wordt verstoord door ‘the alien’; het object dat er van origine niet hoort te zijn, zorgt voor een bevreemdende situatie. 

Door toe-eigening en gebruik vormt de openbare ruimte zich soms tijdelijk tot een ambivalente plek. Stoelen die gebruikt worden om een parkeervak te reserveren, of op de stoep worden gezet om een privéterras te maken. Dezelfde stoel kan ook op straat worden gezet omdat het niet meer in gebruik is en dus overbodig; het is dan even een tijdelijke afvalplaats, of een ophaalstation voor hergebruik. Deze privatisering bevindt zich op de grens van harmonie en conflict. Want; de openbare ruimte is toch van iedereen? Maar wat betekent dat nou echt? Wie heeft het privilege op het gebruik er van? Street geeft niet direct antwoord op deze vragen. Wel laat het zien dat ‘the alien’ samen met zijn nieuwe context een schitterende theatrale logica vormt.”